کد مطلب:8286 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:7

گنجینه پرسمان » احكام

امام جماعتي است كه از لحاظ اخلاق و برخورد اجتماعي مشكل دارد، مثلاً با مردم با تندي برخورد مي كند و همين امر باعث شده كه عده اي از اقتداي به ايشان امتناع ورزند كه باعث شك و دو دلي در اينجانب شده است. آيا اقتدا به ايشان صحيح است؟

در پاسخ ياد آوري مي كنيم كه علماي شيعه براي جماعت شرايطي بر شمرده اند كه از جملة آن ها عدالت است.[1] با عدم احراز عدالت، اقتدا صحيح نيست.[2] البته لازم نيست انسان يقين به عدالت داشته باشد. همين كه عدالت را احراز كند، كفايت مي كند. معناي عدالت از ديدگاه علما آن است كه از وي خلاف شرعي ديده نشود.[3] بنابراين مجرد عصبانيت و تندخويي گناه و خلاف شرع به شمار نمي آيد و از اين جهت عدالت آن شخص ساقط نمي شود و انسان مي تواند به او اقتدا كند. اما اگر عصبانيت و تند خويي همراه با فحش يا تهمت يا گناه ديگر باشد، گناه و خلاف شرع است و انسان را از عدالت ساقط مي كند. بنابراين آنچه از عبادات و كلمات علما فهميده مي شو، اين است كه تنها عصبانيت و تندخويي، مضرّ به عدالت نيست.











[1] توضيح المسائل مراجع، ج 1، ص 819، مسئلة1453.

[2] جامع المسائل، ج 1، ص 115، مسئله 408.

[3] همان.